AFIDAVIT DATO' SERI ANWAR IBRAHIM
sila cetak dan edarkan
DALAM MAHKAMAH TINGGI MALAYA DI KUALA LUMPUR
(BAHAGIAN JENAYAH)
WILAYAH PERSEKUTUAN PERBICARAAN JENAYAH NO.45-48-98 DAN
NO.45-49-98
Permohonan Jenayah No 1999
(PENDAKWA RAYA V DATO' SERI ANWAR BIN IBRAHIM)
Antara
Dato 'Seri Anwar bin Ibrahim Pemohon
Dan
Pendakwa Raya Responden
NOTIS USUL
Ambil perhatian bahwa Mahkamah akan mengusulkan pada haribulan 1999 jam pagi/petang
atau seberapa cepat selepas ini yang boleh didengar oleh Kaunsel bagi Pemohon yang
dinamakan di atas
bagi satu perintah bahwa:-
1. Yang Arif Tuan Hakim Dato' Augustine Paul s/o Sinnappen tidak patut mendengar dan
membicarakan
isu-isu dan perkara-perkara di dalam Perbicaraan yang tersebut di atas;
2. Yang Arif Tuan Hakim Dato' Augustine Paul s/o Sinnappen dikehendaki melucutkan
kelayakannya untuk
mendengar dan membicarakan isu-isu dan perkara-perkara yang tersebut.
Bertarikh Haribulan 1999
.......................................
Penolong Kanan Pendaftar
Mahkamah Tinggi Malaya
Kuala Lumpur.
Nota Usul ini disokong dengan Affidavit oleh Dato' Seri Anwar bin Ibrahim yang diikrarkan
dan difailkan
bersama-sama ini.
Notis Usul ini difailkan oleh Raja Aziz Addruse, Peguamcara bagi pihak Tertuduh/Applicant
dan yang
alamat penyampaiannya ialah di No 29, Jalan Nusa, 50480 Kuala Lumpur.
DALAM MAHKAMAH TINGGI MALAYA DI KUALA LUMPUR
(BAHAGIAN JENAYAH)
WILAYAH PERSEKUTUAN PERBICARAAN JENAYAH NO.45-48-98 DAN
NO.45-49-98
Permohonan Jenayah No 1999
(PENDAKWA RAYA V DATO' SERI ANWAR BIN IBRAHIM)
Antara
Dato 'Seri Anwar bin Ibrahim ...Pemohon
Dan
Pendakwa Raya ...Responden
AFIDAVIT
Saya, Dato' Seri Anwar bin Ibrahim, (No KP : 470810-07-5095), seorang warganegara Malaysia
yang
cukup umur dan sedang ditahan di Penjara Sungai Buloh, Selangor dengan sesungguhnya
berikrar dan
menyatakan seperti berikut:-
1. Melainkan dimana dinyatakan sebaliknya, fakta-fakta yang dideposkan di sini adalah
dalam pengetahuan
saya.
2. Saya telah didakwa di Mahkamah Sesyen Kuala Lumpur pada 29hb September 1998 dengan 9
kesalahan, 5 di bawah seksyen 2 Ordinan Keselamatan (Kuasa-Kuasa Perlu) No 22 1970, dan
yang lainnya
di bawah seksyen 277B Kanun Keseksaan.
3. Pada 30 hb September 1998, saya dituduh di Mahkamah Sesyen di Petaling Jaya dengan satu
lagi
kesalahan di bawah Seksyen 377B Kanun Keseksaan.
4. Melalui permohonan Peguam Negara, perbicaraan kesalahan-kesalahan tersebut dipindah ke
Bahagian
Jenayah Mahkamah Tinggi di Kualal Lumpur.
5. Kini perbicaraan saya sedang didengar oleh Hakim Augustine Paul (selepas ini dirukuj
sebagai " Yang
Arif Hakim") di Mahkamah Tinggi (Bahagian Jenayah) di Kuala Lumpur untuk 4 daripada
tuduhan-tuduhan
tersebut.
6. Perbicaraan tersebut (selepas ini disebut sebagai "Perbicaraan tersebut")
telah bermula pada 2 hb
November 1998 dan sedang berjalan.
7. Tuduhan-tuduhan pertama da ketiga adalah sama melainkan mengenai rujukan kepada
orang-orang dari
mana "pengakuan bertulis" yang dikatakan telah diperolehi, adalah:-
"Bahawa kamu dari 12 Ogos 1997, di rumah kediaman rasmi Timbalan Perdana Menteri di
No...., semasa
menjadi seorang ahli pentadbiran , iaitu Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan,
telah melakukan
amalan korup dimana kamu telah mengarahkan Datuk Mohd Said Awang, Pengarah Cawangan Khas
dan
Amir Junus, timbalan Pengarah Cawangan Khas II, untuk mendapatkan pengakuan bertulis dari
Azizan Abu
Bakar/Ummi Hafilda Ali untuk menafikan salah laku seks dan liwat yang dilakukan oleh kamu
bagi tujuan
memperlindungkan diri sendiri dari sebarang tindakan atau prosiding jenayah, dan oleh itu
Azizan Abu
Bakar/Ummi Hafilda telah diarah, dan oleh itu kamu telah melakukan kesalahan yang boleh
disabit dibawah
seksyen 2(1) Ordinan Keselamatan (Kuasa-Kuasa Perlu) No 22 1970."
8. Tuduhan-tuduhan Ke-2 dan Ke-4 adalah sama melainkan mengenai rujukan kepada orang-orang
yang
dikatakan telah memberi "pernyataan awam bertulis", adalah :-
"Bahawa kamu dari 12 Ogos 1997, di rumah kediaman rasmi Timbalan Perdana Menteri di
No...., semasa
menjadi seorang ahli pentadbiran , iaitu Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan,
telah melakukan
amalan korup dimana kamu telah mengarahkan Datuk Mohd Said Awang, Pengarah Cawangan Khas
dan
Amir Junus, timbalan Pengarah Cawangan Khas II, untuk mendapatkan pernyataan bertulis umum
dari
Azizan Abu Bakar/Ummi Hafilda Ali untuk menafikan salah laku seks dan liwat yang dilakukan
oleh kamu
bagi tujuan memperlindungkan diri sendiri dari sebarang tindakan atau prosiding jenayah,
dan oleh itu Azizan
Abu Bakar/Ummi Hafilda telah diarah, dan oleh itu kamu telah melakukan kesalahan yang
boleh disabit
dibawah seksyen 2(1) Ordinan Keselamatan (Kuasa-Kuasa Perlu) No 22 1970."
9. Sebagaimana tuduhan-tuduhan tersebut dirangka, saya telah dinasihatkan oleh peguam dan
dengan
sesungguhnya percaya bahawa salah-satu daripada unsur utama yang pihak pendakwa perlu
membukti
adalah kebenaran mengenai dakwaan salah laku seks dan liwat yang dikatakan telah dilakukan
oleh saya.
10. Dari mulanya lagi, pembelaan saya adalah:-
(a) bahawa dakwaan tersebut tidak berdasar dan palsu dan tiada soal mengenai saya
melindungi diri dari
sebarang tindakan atau prosiding jenayah berdasar dakwaan sebegitu;
(b) bahawa terdapat suatu komplot oleh pembangkang politikal saya untuk mendakwa saya pada
tahun 1998
atas dasar dakwaan yang sama, yang pada tahun 1997 telah pun ditolak secara awam sebagai
palsu dan
tidak berdasar oleh Perdana Menteri sendiri dan juga oleh Inspektor-Jeneral Polis, Tan Sri
Abdul Rahim
Noor. Selewat April 1998, pendapat Peguam Negara tentang dakwaan tersebut telah diumumkan
ke
Parlimen oleh Timbalan Menteri dalam Jabatan Perdana Menteri melalui suatu pernyataan pada
1 hb April
1998, bahawa Peguam Negara puas hati yang tiada kebenaran dalam dakwaan tersebut dan
bahawa
siasatan mengenai perkara tersebut telah ditutup;
(c) bahawa siasatan semula polis pada tahun 1998 dan dakwaan saya merupakan akibat komplot
oleh pihak
berkuasa untuk mempersalahkan saya mengenai beberapa tuduhan dan lain yang belum lagi
diketahui,
dimana komplot tersebut, bagi kesenangan telah diberi terma "komplot polis' oleh
Peguam saya.
11. Pihak pendakwa telah cuba menunjukkan dakwaan tersebut melalui beberapa saksi:-
(a) PW.1 dan PW.11, pengarah dan dan timbalan pengarah, masing-masing, Cawangan Khas,
telah
memberi keterangan bahawa mereka mempercayai dalwaan tersebut adalah benar atas dasar
laporan-laporan yang mereka terima dari PW.2 dan PW.7 (pegawai-pegawai Cawangan Khas)
tentang
siasatan permulaan mereka atas Azizan Abu Bakar dan Ummi Hafilda. PW.2 dan PW.7 telah
memberi
keterangan mengenai bagaimana mereka sendiri mendapat tahu bahawa dakwaan tersebut benar;
(b) PW.21, Ahli Kimia Kerajaan memberi keterangan bahawa beliau telah membuat ujian DNA
dan juga
ujian-ujian lain dan membuat kesimpulan bahawa beberapa dari 13 kesan yang didapati di
suatu tilam, yang
diambil dari suatu pangsapuri dari Bangsar mengandungi sperma dan cecair vagina seorang
bernama Shamsidar.
12. Bahawa tidak terdapat suatu dasar kukuh mengenai kepercayaan PW.1 dan PW.11 yang
dibukti di
pemeriksaan balas PW.2 dan PW.7. Saya dinasihatkan oleh Peguam dan sesungguhnya percaya
bahawa,
dalam apa hal pun, kepercayaan sebegitu mempunyai nilai keterangan bagi tujuan unsur
tuduhan-tuduhan
tersebut.
13. Di pemeriksaan balas, PW.21 telah didapati tidak berjustifikasi dalam banyak dari
keputusannya. Beliau
mengakui telah membuat beberapa sangkaan yang tidak dibukti dalam kesimpulannya.
14. Apabila ia telah menjadi jelas kepada mereka bahawa mereka tidak dapat membukti
kebenaran
dakwaan tersebut, pihak pendakwa telah memohon meminda tuduhan apabila kes pihak pendakwa
ditutup.
15. Dalam tuduhan pertama yang dipinda, perkataan yang bermula dengan "pengakuan
bertulis..." ke akhit
tuduhan asal diganti dengan:- "untuk mendapat suatu pernyataan bertulis dari Azizan
Abu Bakar
dialamatkan kepada YAB Perdana Menteri menafikan dakwaan liwat sperti yang terkandung
dalam
Pengakuan Bersumpah bertarikh 5 Ogos 1997, bagi kelebihan kamu, untuk wit, untuk
menyelamatkan diri
kamu dari berasa malu, dan oleh itu kamu telah melakukan kesalahan di bawah seksyen 2(1)
Ordinan
Keselamatan (Kuasa-kuasa Perlu) No 22 1970."
16. Tuduhan terpinda yang ketiga adalah bersamaan dengan yang pertama, melainkan dakwaan
adalah
mengenai salah laku seks dan liwat yang telah dibuat oleh Ummi Hafilda dalam suatu laporan
sulit.
17. Tuduhan kedua diganti semua perkataan bermula dari "untuk menggalak Azizan Abu
Bakar..." yang
tertera dituduhan asal seperti berikut:- "untuk mendapatkan suatu pernyataan bertulis
dari Azizan Abu
Bakar kepada YAB Perdana Menteri menafikan dakwaan liwat...yang mereka mendapati seperti
diarah,
bagi kelebihan kamu, dalam, to with, bagi tujuan melindungkan diri kamu dari sebarang
tindakan jenayah,
dan oleh itu kamu telah melakukan kesalahan di bawah seksyen 2(1) Ordinan Keselamatan
(Kuasa-kuasa
Perlu) No 22 1970."
18. Tuduhan terpinda keempat adalah bersamaan dengan yang kedua melainkan bahawa adalah
dakwaan
mengenai salah laku seks dan liwat dan telah dibuat oleh Ummi Hafilda dalam suatu laporan
sulit.
19. Meskipun terdapat banyak keterangan mengenai salah laku seks dan liwat (yang sangat
memprejudiskan saya) telah dibenarkan diterima dan keterangan sebegitu telah, oleh kerana
publisiti yang
luas yang diberi di dalam negara ini dan juga di luar negara, telah mencemarkan nana dan
reputasi saya dan
walaupun bantahan kukuh telah dibangkit bagi pihak saya bahawa tujuan pihak pendakwa
membuat pindaan
tersebut adalah untuk meringankan onus membukti yang patut mereka menunjuk atas 4 tuduhan
yang asal,
Yang Arif Haki m telah membenarkan pindaan Tuduhan-tuduhan tersebut, memutuskan bahawa
pindaan
tersebut tidak akan memprejudiskan saya kerana akhirnya pun, Mahkamahlah yang akan
memutuskan untuk
mengecualikan sebarang keterangan tidak relevan yang telah pun diterima.
20 Yang Arif Hakim telah memberi alasan-alasan berikut untuk membenarkan pindaan
tersebut:-
"Setelah membaca tuduhan-tuduhan baru selama satu jam, saya telah mendapati bahawa
elemen-elemennya
adalah sama. Perbezaan utama, jikalau pun ada, merujuk kepada perbuatan salah laku seks
dan liwat, yang
dalam membaca tuduhan-tuduhan yang lama, bukan elemen yang substantif" (The SUN,
14/1/99)
21. Beliau kata bahawa bukan seperti tuduhan-tuduhan asal, yang telah merujuk kepada salah
laku seks dan
liwat yang telah dilakukan oleh saya:-
"Tuduhan-tuduhan yang dipinda tidak menyatakannya, tetapi hanya merujuk kepada
dakwaan. Ini tidak
membawa kepada fokus kebenaran dan/atau kepalsuan yang, oleh itu tidak menjadi satu elemen
tuduhan-tuduhan. Oleh itu, kebenaran atau kepalsuan tidak menjadi relevan" (The SUN,
15/1/99)
22. Yang Arif Hakim oleh itu, telah memutus bahawa semua keterangan yang diberi oleh saksi
pihak
pendakwa mengenai salah laku seks dan liwat yang dikatakan dilaku oleh saya tidak relevan
dan
memerintahkan bahawa keterangan tersebut dihapuskan dari rekod-rekod mahkamah dan tidak
patut diberi
pertimbangan oleh kedua-dua pihak, untuk mengelak prejudis terhadap saya.
23. Ini termasuk keterangan PW.21 (ahli kimia kerajaan), keterangan Azizan Abu Bakar yang
diberi
semasa pemeriksaan balas, dimana ia mengenai kebenaran dakwaan tersebut, dan juga
keterangan pakar
forensik, Dr Zahari Noor yang telah menyatakan bahawa ujian perubatan beliau telah
menunjukkan bahawa
Sukma Darmawan Madja tidak diliwat, dan juga saksi-saksi lain yang telah memberi
keterangan mengenai
salah laku seks dan liwat yang dikatakan telah dilaku oleh saya.
24. Yang Arif Hakim telah memusnahkan ("expunged") ketrangan tersebut tanpa
sebarang permohonan
yang dibuat bagi pihak pendakwa ataupun pembela.
25. Apabila menjawab hujahan pihak pembela mengenai Tiada Kes untuk Dijawab, yang selepas
itu dibuat
kepada Yang Arif Hakim, Dato' Abdul Gani Patail sendiri telah memberi tanda bahawa beliau
membangkang kemusnahan keterangan tersebut.
26. Keterangan yang dimusnahkan itu merupakan penting kepada kes pihak pembela, dan
mengenai 4
tuduhan asal, memihak pihak pembela. Memusnahkannya dari rekod jauh dari mengelak prejudis
terhadap
saya, sebenarnya memprejudis kes saya dan bukannya untuk kepentingan keadilan.
27. Saya dinasihatkan oleh Peguam Saya dan dengan sesungguhnya percaya bahawa mereka tidak
dapat
mengesan sebarang kes yang telah diputuskan di negara ini dimana sebarang mahkamah telah
memusnahkan keterangan yang diberi semasa perbicaraan, apabila membenarkan suatu tuduhan
ataupun
tuduhan dipinda.
28. Pada 31 hb Januari 1999, sebelum sahaja saya memberi keterangan, (menurut keputusan
Yang Arif
Hakim bahawa saya dipanggil unutk memasukkan pembelaan), Yang Arif Hakim sekali lagi
memerintahkan
bahawa semua pihak tidak menyentuh tentang dakwaan seks apabila memberi keterangan di
tahap
pembelaan, menyatakan bahawa ia adalah perlu untuk memberi beberapa nasihat untuk
menunjukkan
kedudukan kes kerana kedua-dua pihak telah menyentuh tentang kebenaran dakwaan tersebut.
Beliau
mengulangi bahawa :- "Ia perlu diperhatikan bahawa tuduhan-tuduhan terpinda hanya
merujuk kepada
dakwaan salah laku seks dan liwat dan bukan kepada perbuatannya. Kebenaran ataupun
kepalsuan
dakwaan tersebut oleh itu bukan suatu isu perbicaraan ini. Sebarang keterangan dan hujahan
yang telah
ataupun yang akan diarah mengenai perkara ini tidaklah relevan dan oleh itu tidak
diyterima."(The
SUN,1/2/1999)
29. Ini mungkin kes pertama yang dibicarakan di mahkamah jenayah di negara kita ini dimana
mahkamah
tidak mempertimbangkan kebenaran dakwaan yang relevan kepada isu kesalahan dan dimana ia
seperti
tidak peduli untuk mengetahui kebenaran.
30. Meskipun keputusan beliau bahawa elemen dalam tuduhan terpinda adalah sama seperti di
dalam
tuduhan asal, ianya sekarang ketara bahawa Yang Arif Hakim menghalang pihak pembela dari
memberi
keterangan yang mustahak untuk membuktikan kes pihak pembela atas dasar bahawa keterangan
sebegitu
tidak relevan kepada unsur tuduhan. Begitu juga dengan keterangan mengenai isu kredibiliti
Azizan Abu
Bakar atau Ummi Hafilda diputuskan tidak relevan kerana ini akan menunjukkan bahawa
dakwaan mereka
mungkin tidak benar, dan diputuskan bahawa ia tidak akan diterima menurut keputusan yang
telah pun di
buat: fakta yang dakwaan telah pun di buat oleh Azizan dan Ummi, menurut Yang Arif Hakim,
tidak
merupakan isu lagi. Hujahan oleh Peguam mengenai kredibiliti saksi-saksi tersebut
berkaitan dengan
keterangan mereka di Perbicaraan suatu isu relevan tidak mendapat perhatian Yang Arif
Hakim.
31. Pembelaan "komplot politikal" yang pada asalnya dibenarkan oleh Yang Arif
Hakim untuk kemudiannya
juga diputuskan tidak relevan. Peguam telah dihenti oleh Yang Arif Hakim menyoal saya
tentang kewujudan
komplot politikal terhadap saya pada tahun 1997, yang saya telah diberitahu oleh PW.1 dan
PW.11 ketika
itu, memutuskan bahawa komplot politikal tidak relevan, menyatakan:-
"Keterangan boleh diberi untuk menunjukkan komplot oleh polis unutk menukar pendirian
mereka atau
mereka keterangan terhadap tertuduh, dan itu sahaja. Komplot politikal terhadap tertuduh ,
jika ada tidak
relevan" (NST, 10/2/99).
32. Penegasan Peguam bahawa komplot politikal merupakan sebab mengapa PW.1 dan PW.11
menjadi
belot terhadap saya pada tahun 1998, oleh itu diputuskan oleh Yang Arif Hakim tidak
relevan, begitu juga
cara dimana penangkapan saya dilakukan, meskipun menunjuk perubahan dalam tahun 1998
tingkah
lakunpolis terhadap saya, berbanding dengan apa yang berlaku dalam tahun 1997 (NST,
11/2/99).
33. Mengenai soal komplot oleh polis, Yang Arif Hakim juga telah memutuskan bahawa
sebarang
keterangan yang akan diberi oleh pihak pembela patut dibatas ke perkara-perkara mengenai
kemungkinan
saya dituduh, dan itu sahaja; dan keterangan dua doktor yang ingin diberi unutk
menunjukkan bahawa saya
diserang oleh polis pada malam pertama saya ditahan dan semasa berada di tahanan polis,
dan juga
kecederaan yang saya alami, diputus sebagai tidak relevan. (The SUN, 5/3/99).
34. Mengenai soal relevan keterangan, Yang Arif Hakim telah memutus bahawa pihak pembela
mesti
pertamanya menunjuk relevannya memanggil setiap saksi dan juga keterangan saksi tersebut.
Dalam kes
Manjeet Singh Dhillon, saksi pihak pembela dalam pemeriksaan utama, Peguam diminta
menyediakan satu
ringkasan keterangan yang akan diberi, Yang Arif Hakim menyatakan bahawa beliau akan
menghalang
sebarang keterangan yang akan diberi jikalau beliau tidak berpuas hati dengan penerangan
Peguam tentang
relevannya perkara tersebut. (The SUN, 4/3/99).
35. Saya dinasihatkan oleh Peguam dan sesungguhnya percaya bahawa keputusan di atas dan
juga
permintaan yang dibuat oleh Yang Arif Hakim sememangnya bukan perkara yang biasa dan
mempunyai
kesan memerlukan pihak pembela memberitahu mahkamah dan juga pihak pendakwa dahulu tentang
keterangan yang ingin diberi oleh seseorang saksi.
36. Mengenai surat-surat yang ditulis oleh Manjeet Singh kepada Peguam Negara, yang pihak
pembela ingin
mengemukakan melalui Manjeet Singh, dan dahulunya telah difailkan di Mahkamah yang
merupakan
sebahagian dari permohonan yang dirujuk dalam perenggan 42.1. Afidavit ini, Yang Arif
Hakim sendiri telah
mencadangkan bahawa seksyen 124 Akta Keterangan 1950 mungkin terpakai untuk menghalang
Manjeet
Singh dari mengemukakannya. Sungguhpun, menurut nasihat Peguam, seksyen tersebut hanya
memperuntukkan :-
"Tiada sebarang pegawai awam akan dipaksa mendedahkan komunikasi yang diberi kepada
beliau secara
sulit rasmi apabila beliau berpendapat bahawa kepentingan awam akan terjejas dari
pendedahan
tersebut....."
Yang Arif Hakim nampaknya berpendapat bahawa ia sepatutnya mengikut bahawa pihak yang
berkomunikasi dengan pegawai awam (dalam kes ini adalah Manjeet Singh) juga akan dihalang
dari
mendedahkan komunikasi tersebut. Peguam pihak pembela dan pendakwa dipelawa oleh Yang Arif
Hakim
unutk menimbangkan dan seterusnya berhujah perkara ini.
37. Sebagai keadilan kepada pihak pendakwa, Peguamcara Negara, yang telah berhujah bagi
pihak
pendakwa tidak membaca seksyen yang lain kecuali menurut apa yang diperuntuk.
38. Apa yang mengkhuatirkan saya ialah Yang Arif Hakim seperti sedia meluaskan pentafsiran
peruntukkan seksyen tersebut, termasuk mencadangkan bahawa banyak masalah akan timbul
jikalau
komunikasi tersebut dikemukakan oleh Manjeet Singh. (NST,4/3/99)
39. Surat-surat yang ditulis oleh Manjeet Singh kepada Pegawai Negara dan mesyuarat
berikutan yang
beliau ada dengan seorang dari timbalan pendakwa raya kanan akan menyokong kes pihak
pembela tentang
komplot polis. Mesyuarat tersebut dan surat-surat tersebut akan mencadangkan dengan kukuh
bahawa
sekurang-kurangnya seorang daripada ahli pasukan pihak pendakwa sangat mempedulikan dan
mementingkan untuk cuba mendapat anak guam Manjeet Singh untuk mengimplikasi saya dengan
salah
dalam melakukan salah laku seks yang lain. Suatu akuan oleh Dr Munawar Anees, seorang lagi
anakguam
Manjeet Singh (kerana anakguam tersebut sekarang berada di luar negara), dimana Dr Munawar
telah
menyatakan bahawa beliau telah diseksa oleh pihak polis unutk bercakap bohong bahawa
beliau pernah
diliwat oleh saya, juga penting kepada isu komplot polis; ianya juga boleh dicadang dengan
kukuh bahawa
pihak polis sedang cuba menggunakan pelbagai cara dan kos untuk menyalahkan saya dengan
bukti yang
palsu. Ini semua semestinya mempunyai kesan yang penting mengenai soal kredibiliti saksi
polis di
Perbicaraan tersebut. Saya dinasihatkan oleh Peguam dan sesungguhnya percaya bahawa dalam
sebarang
perbicaraan soal kredibiliti sebarang saksi selalunya relevan.
40. Yang Arif Hakim, walaubagaimanapun, memberi pandangan permulaannya bahawa keterangan
Manjeet Singh mengenai komunikasinya dengan Kamar Peguam Negara melalui rujukan
surat-surat
tersebut dan mesyuarat tersebut mungkin tidak relevan dan tidak boleh diterima dan
pernyataan dari Dr
Munawar dalam surat akuannya juga tidak boleh diterima. Tetapi pihak pembela dan pendakwa
diminta
membuat hujahan tentang perkara ini. (The Sun 9/3/99; NST 9/3/99).
41. Selain dari keputusan dan arahan yang telah dirujuk diatas, Yang Arif Hakim telah,
semasa perbicaraan
tersebut, mengendalikan beberapa perkara yang terbangkit dengan cara yang amat
membimbangkan saya:-
41.1 Permohonan Menyingkirkan 2 Pegawai Penndakwaan Kanan
(a) Atas dasar pendedahan yang dibuat oleh Manjeet Singh dalam suatu surat akuan beliau
telah buat pada
8 hb November 1998, saya telah membuat suatu permohonan untuk menyingkirkan dua dari
timbalan
pendakwa raya kanan bagi pihak Pendakwa Raya dalam perbicaraan tersebut; iaitu Dato' Abdul
Gani Patail
dan Encik Azhar Mohamaed.
(b) Alasan-alasan permohonan tersebut dinyatakan dalam afidavit sokongan saya dan
berdasarkan surat
akuan Manjeet Singh, Peguam Datuk Nala Karuppan yang telah didakwa di bawah Seksyen 57
Akta
Keselamatan Dalam Negeri 1960 bagi memiliki beberapa amunisi, yang merupakan satu
kesalahan yang
disabit mati.
(c) Secara ringkas, manjeet Singh telah dalam Surat Akuan tersebut dan dalam suatu surat
bertarikh 1 hb
Oktober 1998 (yang dilampirkan pada Surat Akuan tersebut), telah menyatakan antara lain:-
bahawa beliau telah menulis kepada Peguam Negara, pada 1 hb Oktober 1998 meminta supaya
tuduhan
tersebut dipinda kepada satu di bawah Akta Senjata 1960, dimana satu kesabitan yang kurang
diperuntuk;
bahawa beliau seterusnya menerima suatu panggilam telefon dari Datuk Abdul Gani Patail
untuk
berjumpanya dengan segera, dan beliau berbuat demikian;
bahawa Datuk Abdul Gani Patail "telah menggunakan mesyuarattersebut sebagai suatu
alat untuk
mendapatkan keterangan terhadap Dato' Ser Anwar Ibrahim....Beliau [Dato' Gani ] telah
berulang kali
menyatakan bahawa ' Saya tidak bertanggapan' dan bercadang bahawa beliau tidak
bertanggapan mengenai
sebarang pengakuan di bawah Akta Senjata sebaiknya ingin lebih. Perkara 'lebih' ini ketara
dan jelas kerana
Datuk Abdul Gani Patail telah menyatakan dengan jelas bahawa :-
(i) ................
(ii) ...............
(iii) Bahawa sebagai balasan kepada kekurangan tuduhan kini ke suatu di bawah Akta Senjata
beliau (Dato'
Gani) inginkan Nallakaruppan bekerjasama dengan mereka dan memberi matlamat terhadap Anwar
Ibrahim
terutamanya tentang perkara wanita yang telah kahwin. Dato' Gani kerap menukar
bilangannya, dan
akhirnya menyatakan terdapat 5,3 yang telah kahwin, dan 2 lagi belum.
(iv) Bahawa beliau ingin Nallakaruppan memberi keterangan mengenai wanita tersebut."
(d) Datuk Abdul Gani Patail dan Encik Azahar bin Mohamed (yang juga dinama dalam Surat
Akuan), yang
merupakan pegawai kanan dari pasukan pihak pendakwa dalam Perbicaraan, dan atas nasihat
Peguam,
yang saya sesungguhnya percaya, ia merupakan tugas pihak pendakwa, seperti juga tugas
Hakim untuk
menjalankan tugas mereka dengan adil. Saya tidak percaya bahawa ianya adalah dalam
kepentingan
keadilan bagi mereka terus berada dalam pasukan pihak pendakwa dalam Perbicaraan,
memandangkan
tingkah laku mereka dalam cuba mengimplikasi saya tentang melakukan kesalahan dengan
mendapatkan
Datuk Nallakaruppan memalsukan keterangan, menurut Surat Akuan tersebut.
(e) Sejak mengambil suatu kepentingan peribadi yang tidak profesional untuk menyalahkan
saya,
penglibatan mereka dalam Perbicaraan telah pun menaikkan keraguan akan integriti
keterangan yang telah
diberi terhadap saya oleh saksi pihak pendakwa dan mereka terus menjadi pihak pendakwa
dalam
Perbicaraan akan menghindari pentadbiran keadilan dan akan mempersendakan keadilan.
(f) Permohonan untuk menyingkirkan Datuk Abdul Gani Patail dan Encik Azahar Mohamed telah
difailkan
oleh firma salah satu dari Peguam saya, Zainur Zakaria.
(g) Ia telah ditetapkan untuk pendengaran pada 30 hb November 1998, hari kerja pertama
selepas ia
difailkan.
(h) Apabila ia didengar, Yang Arif Hakim, sebalik mendengar Peguam, Raja Aziz Addruse,
mengenai
permohonan tersebut, memanggil Zainur Zakaria menjawab beberapa soalan oleh Yang Arif
Hakim, iaitu
sama ada Zainur akan mengambil tanggungjawab memfailkan permohonan tersebut, dan sama ada
Zainur
sedar mengenai undang-undang subahat dan budibicara Peguam Negara untuk mengurangkan atau
tidak
sesuatu tuduhan, menyatakan bahawa:-
"ianya sememangnya jelas bahawa Peguam negara mempunyai kuasa untuk menyoal seseorang
banduan
sama ada beliau akan memberi matlamat tentang kesalahan yang dilakukan. Ia adalah
dipraktik di setiap
negara yang bertamadun. Tanpa ini, ia adalah mustahil untuk mendapat penjenayah
tertentu."
dan sama ada Zainur berpuas bahawa terdapat keterangan mengenai pendakwaan kepalsuan
keterangan
yang dibuat di dalam Akuan Berkanun.
(i) Apabila Zainur menjawab bahawa dokumen-dokumen yang beliau dan juga Peguam saya yang
lain
terdapat membawa mereka kepada kesimpulan yang ada, Yang Arif Hakim telah memutuskan
bahawa
permohonan tersebut, dengan afidavit sokongan merupakan satu pengangguan keadilan kerana
ia tidak
berdasar; dan ianya merupakan suatu langkah pre-emptif untuk menjejaskan integriti
perbicaraan yang
sedang dijalankan ; bahawa objektifnya adalah untuk menngambarkan bahawa pihak pendakwa
telah
memalsukan keterangan dan ini merupakan suatu penghinaan yang serius.
(j) Yang Arif Hakim seterusnya menyatakan beliau sepatutunya bertindak dengan segera untuk
mengekalkan integriti Perbicaraan; bahawa beliau tidak akan ragu-ragu menggunakan setiap
kuasa
penghakiman beliau untuk memastikan bahawa Perbicaraan tersebut dijalan dengan dengan
licin; bahawa ia
merupakan tugasnya untuk memastikan sesiapa yang mengikuti Perbicaraan tidak akan
diperdayakan;
dan memandangkan permohonan tidak berdasar yang difailkan oleh Zainur, Yang Arif Hakim
telah
menyebutnya menghina Mahkamah bagi percubaannya untuk menjejaskan integriti Perbicaraan;
tetapi
beliau akan menunjukkan belas kasihan dengan menjatuhkan prosiding seterus jikalau Zainur
meminta maaf
tanpa syarat kepada Mahkamah dan juga Peguam Negara, Datuk Abdul Patail dan En Azahar
Mohamed
untuk memfailkan permohonan yang tidak berdasar "yang merupakan suatu penyalahkan
proses
Mahkamah".
(k) Zainur telah diberi masa untuk mempertimbangkan sama ada untuk meminta maaf ataupun
disebut untuk
penghinaan.
(l) Apabila Zainur memberitahu Mahkamah 40 minit kemudian (apabila Mahkamah bermula
pendengaran)yang beliau tidak dapat meminta maaf seperti yang diminta oleh Yang Arif
Hakim, Yang Arif
Hakim telah merangka suatu tuduhan terhadap beliau, dan menyuruh beliau menunjuk sebab
mengapa beliau
tidak patut disebut untuk penghinaan atas pemfailan suatu permohonan yang disokong oleh
afidavit dan
dokumen-dokumen mengandungi "dakwaan yang berskandal dan menghinakan".
(m) Apabila Zainur seterusnya, dalam menunjuk sebab, menyatakan secara sumpah bahawa
beliau telah
memfailkan permohonan tersebut atas arahan anakguamnya, iaitu saya, dan beliau membuatnya
untuk
menjalankan tugas sebagai peguambela dan peguamcara yang diperuntukkan dalam common law
dan juga
Akta Profesyen Undang-undang 1976, suatu tugas yang patut dilaksanakan tanpa ketakutan
atau sokongan,
Yang Arif Hakim yang, menolak permohonan yang dibuat oleh peguam Zainur bagi masa untuk
memanggil
saksi-saksi untuk membuktikan sama ada dakwaan tersebut yang dikatakan berskandal adalah
benar,
mendapati bahawa dakwaan tersebut tidak berdasar dan penerangan Zainur tanpa merit, dan
tidak
sepatutnya dipertimbangkan.
(n) Zainur telah didapati bersalah menghina Mahkamah dan telah disabit penjara selama 3
bulan. Zainur
telah memfailkan suatu rayuan terhadap keputusan penghinaan dan sabitan. Sementara
menunggu
pendengaran rayuan, perlaksanaan sabitan digantung oleh Mahkamah Rayuan.
(o) Suatu kejadian prosiding dan juga teks Akuan Berkanun dan surat kepada Peguam Negara
yang dirujuk
sebelum ini telah diterbit dalam suratkhabar The Sun pada 1 hb Disember 1999.
(p) Membangkit dari keputusan penghinaan yang dibuat terhadap Zainur, atas permohonan
Peguam Negara,
telah mengeluarkan suatu waran tangkap terhadap Manjeet Singh , mengkehendaki beliau
menghadiri di
hadapan Yang Arif Hakim untuk menunjuk sebab mengapa beliau juga tidak patut dikomit untuk
penghinaan.
(q) Manjeet Singh telah menghadiri diri dihadapan Mahkamah beberapa hari kemudian untuk
menerangkan
bahawa Surat Akuan tersebut telah diumumkan tanpa pengetahuan beliau dan meminta maaf atas
segala
kesulitan yang timbul, dan oleh itu , Yang Arif Hakim tidak mengambil apa-apa langkah
seterus terhadap
beliau dan menolak permohonan saya untuk menyingkirkan Dato' Abdul Gani dan Encik Azahar
Mohamed ,
tanpa mendengar Peguam yang sepatutnya mengusulkan permohonan tersebut bagi pihak saya.
(r) Saya dinasihatkan oleh Peguam bahawa Yang Arif Hakim telah bertindak bercanggah dengan
prinsipal
yang sudah mantap mengenai keadilan asasi dalam menolak permohonan saya dan oleh itu saya
telah
memfailkan suatu rayauan terhadap penolakan tersebut. Rayuan tersebut masih belum
didengar.
41.2 Keputusan mengenai Keterangan Katadengar
(a) Apabila memberi keterangan di Perbicaraan, saya telah merujuk kepada suatu mesyuarat
saya telah ada
dengan Perdana Mentei dimana beliau telah memberi saya suatu ultimatum untuk meletak
jawatan dari
Kabinet atau dituduh di Mahkamah.
(b) Yang Arif Hakim, tanpa sebarang bantahan diambil oleh pihak pendakwa, telah menyoal
penerimaan
pernyataan yang dibuat oleh Perdana Menteri (yang memberi ultimatum) atas dasar bahawa ia
adalah
katadengar dan telah menyebut authoriti dalam menyokong pandangannya ini. Pernyataan
tersebut, menurut
Yang Arif Hakim tidak boleh diterima melainkan pihak pembela memanggil Perdana Menteri
sebagai saksi
dan menyoalnya.
(c) Atas alasan yang sama, penerimaan suatu pernyataan oleh Inspektor-Jeneral Polis yang
dibuat secara
terus kepada saya juga dipersoal oleh Yang Arif Hakim.
(d) Yang Arif Hakim, tetapi bersetuju menangguhkan membuat keputusan supaya kedudukan
undang-undang dapat dihujah dengan penuh. (NST, 11/2/99)
(e) Akan tetapi, setelah membuat keputusan mengenai pernyataan Perdana Menteri dan
Inspektor-Jeneral
Polis, Yang Arif Hakim kemudiannya telah terima keterangan "katadengar berganda"
seseorang saksi pihak
pembela, Ma'amin bin Latip, dimana saya telah dinasihatkan dan sesungguhnya percaya
merupakan lebih
membantah dari segi undang-undang. Dalam menolak bantahan Peguam mengenai penerimaan
keterangan
tersebut, Yang Arif Hakim telah memerati bahawa:-
"Tiada perbezaan di negara ini mengenai katadengar pertama dan katadengar
kedua."
(Nota Keterangan -2/3/99, lebih kurang pukul 3.40 pm)
41.3 Permohonan-permohonan Jaminan
(a) Pada 5 hb Oktober 1998, saya telah mengarahkan untuk memfailkan suatu permohonan
jaminan.
(b) Permohonan tersebut telah dibantah oleh pihak pendakwa atas beberapa alasan yang utama
bahawa
saya akan mengacau dengan keterangan saks-saksi pihak pendakwa.
(c) Sebagai menyokong bantahannya, pihak pendakwa telah mengemukakan 4 laporan polis yang
tidak
dimasukkan sebagai ekshibit di Mahkamah.
(d) Yang Arif Hakim setelah mendengar hujahan, tidak membenarkan permohonan tersebut atas
alasan
utama yang dihujah oleh pihak pendakwa.
(e) Pada 8 hb januari 1999, pada tahap Perbicaraan apabila pihak pendakwa memaklumkan
mahkamah
yang mereka tidak akan memanggil saksi-saksi selanjut, dan akan menutup kes mereka sebaik
sahaja
pemeriksaan balas dan pemeriksaan semula yang ditangguh untuk PW.21 selesai. Peguam saya
telah
membuat suatu permohonan baru kepada Yang Arif Hakim untuk jaminan saya.
(f) Pihak pendakwa sekali lagi membangkitkan bantahan yang sama, menegaskan bahawa risioko
kekacauan berterusan sehingga tamatnya Perbicaraan.
(g) Hujahan Peguam yang ketakutan risiko kekacauan tersebut telah pun tamat kerana semua
saksi telah
pun dipanggil oleh pihak pendakwa dan semua orang lain yang dinamakan dalam Senarai
Saksi-saksi Pihak
Pendakwa boleh digunakan oleh pihak pembela, telah ditolak secara terus oleh Yang Arif
Hakim yang telah
setuju dengan penegasan pihak pendakwa, dan telah memerhati bahawa:-
"Hujahan kamu (Pihak Pembela) tidak boleh dikekal secara undang-undang bahawa sebaik
sahaja kes pihak
pendakwa selesai, tidak ada kekacauan."
(h) Mengenai hujahan Peguam yang "semua saksi pendakwa akan menjadi saksi kami (pihak
pembela).
Bagaimanakah akan terdapat kekacauan jikalau kami dapat menemuduga mereka", Yang Arif
Hakim
menjawab bahawa beliau tidak akan membenarkan permohonantersebut. (NST, 9/1/99).
42.1 Berikutan dengan Yang Arif Hakim untuk memberi hujahan seterusnya, yang dirujuk dalam
perenggan
40 Afidavit ini, Peguam telah memberi suatu ringkasa keterangan yang ingin diberi oleh
Datuk
Nallakaruppan, Dr Munawar Anees, Sukma Darmawan dan Mior Abdul Razak. Ia telah ditunjuk
bahawa
keterangan orang tersebut yang telah ditekan oleh polis untuk memalsukan keterangan
terhadap saya,
adalah untuk menyokong pembelaan komplot polis saya.
42.2 Seterusnya hujahan undang-undang mengenai relevan keterangan tesebut dan juga
keterangan Manjeet
Singh telah bermula pada 12 hb Mac 1999. Hujahan pihak pembela merupakan bahawa pembelaan
komplot
polis mesti dipertimbangkan menurut rujukan kepada semua fakta, dan bukan sahaja
keterangan yang diberi
oleh pihak pendakwa. Ianya telah dihujah oleh Peguam saya bahawa "Ianya adalah
penegasan kami
bahawa skima kepalsuan tersebut merupakan suatu transaksi yang terdiri dari beberapa
langkah kepalsuan
yang dibuat terhadap Dato' Seri Anwar Ibrahim ....Relevensi tidak boleh dikekal kepada kes
pihak
pendakwa sahaja; ianya patut dipakai di kes pihak pembela juga. Oleh kerana sifatnya, ia
lebih luas, dan
berkaitan dengan isu-isu dan untuk menunjkkan berat sebelah saksi-saksi pihak pendakwa dan
juga untuk
menunjuk skima yang lebih luas mengenai kepalsuan keterangan terhadap Tertuduh dan tidak
boleh
dilarang".
42.3 Yang Arif Hakim telah memutus bahawa keterangan yang ingin diberi tersebut tidak
relevan dan tidak
boleh diterima.
43.1 Dari keputusan yang dinyatakan di sini, Yang Arif Hakim telah:-
(a) dengan jelasnya membuat suatu pra-penghakiman mengenai isu-isu;
(b) mengecualikan Peguam saya dari mengemukakan kes saya sepenuh-penihnya;
(c) memusnahkan keterangan yang menyebelahi saya;
(d) menggunakan standard berlainan kepada pihak pendakwa dan pihak pembela mengenai
penerimaan
keterangan;
43.2 Dalam Perbicaraan kes, Yang Arif Hakim telah kerap kali mencelah
("interfere") pemeriksaan dan
pemeriksaan balas saksi-saksi sehinggakan kelihatan Yang Arif Hakim telah mengambil
peranan sebagai
Pendakwaraya.
44. Memandangkan kesemua keadaan tersebut di atas dan keputusan penghakiman Yang Arif
Hakim
(termasuk penolakan permohonan saya untuk jaminan, );
(a) saya mempunyai kekhuatiran ("grave apprehension") yang Yang Arif Hakim tidak
mempunyai minda
yang tidak berkecuali dan tidak memilih-pihak kepada isu-isu dan perkara-perkara dalam
Perbicaraan;
(b) saya tidak percaya yang saya telah diberi satu perbicaraan yang adil.
45. Sekarang, ditunjuk kepada saya dan dilampirkan di sini sebagai "DSAI 1"
adalah suatu ikatan keratan
dari beberapa terbitan yang telah mengandungi pemerhatian dan pandangan mengenai keadilan
Perbicaraan
tersebut.
46. Juga ditunjuk kepada saya dan dilampirkan di sini sebagai "DSAI 2", adalah
suatu ikatan laporan-laporan
suratkhabar yang dirujuk di beberapa perenggan-perenggan dalam Afidavit ini, yang
mengandungi kejadian
mengenai Perbicaraan tersebut, yang saya percayai adalah betul.
47. Dalam premis ini, saya memohon satu perintah seperti yang dipohon di dalam permohonan
ini.
Diikrar oleh )
Dato' Seri Anwar bin Ibrahim ) (tandatangan DSAI)
di Kuala Lumpur )
pada haribulan 1999 )
15 MAR 1999
Dihadapan saya,
(tandatangan)
NORSHILA BT DATO' KAMARUDDIN
Majistret
Mahkamah Majistret
Kuala Lumpur
Affidavit ini difailkan oleh Raja Aziz Addruse, Peguambela bagi pihak pemohon, yang
dinamakan di atas
dan mempunyai alamat penyampaiannya di No 29, Jalan Nusa, 50480 Kuala Lumpur.